 |
|
Oxu Akademiyası praktik yaradıcı vərdişlər aşılanması və kino sənətində dünya səviyyəsində əsərlər yaranması üçün bazanın formalaşması məqsədiylə Kino kursları elan edir.
Bakıpost.az xəbər verir ki, kino kurslarının ilk qrupu ssenari yaradıcılığı sahəsində peşəkar vərdişlər qazanmaq istəyənlər üçün təşkil olunur.
Ssenari yaradıcılığı kursu;
• Azərbaycanın tanınmış kino və sənət adamlarının mühazirələri
• Qrup halında serial ssenarilərinin hazırlanması vərdişləri
• Müasir Hollivud kinossenari sisteminin tədrisi
• Aparıcı kino akademiyaları müəllimlərinin onlayn master-klasslarını tədris edəcək. Kurs çərçivəsində müasir dünya kinosu özəlliklərinin tədrisi, yaradıcı heyətlə(aktyor, rəssam, operator və s) iş prinsipləri, yerli və beynəlxalq kinomarketinq və sair kino bilikləri də aşılanacaq.
Əlaqə üçün: +994503794169
Bir neçə dövlət qurumu balansında olan avtomobilləri satışa çıxarıb.
Axar.az xəbər verir ki, Əmlak Məsələləri Dövlət Komitəsi növbəti ilin 22 yanvar 2019-cu ildə hərraca çıxarılacaq avtomobillərin siyahısını təqdim edib. Bu dəfəki hərraca ümumilikdə 5 avtomobil çıxarılıb ki, onlardan 3-ü Daxili İşlər Nazirliyinə məxsusdur.
Vergilər Nazirliyi hərraca ilkin start qiyməti cəmi 3000 manat olan “KİA Optima” avtomobili təqdim edib. Ən yüksək qiymətə təqdim edilən avtomobil isə Ərazilərin Bərpası və Yenidən Qurulması üzrə Agentliyə məxsus “Mersedes Benz S350” avtomobilidir. Avtomobilin ilkin start qiyməti 27.000 manatdan başlayır.
Daxili Işlər Nazirliyi Maddi-Texniki Təminat Baş İdarəsinə bilavasitə tabe olan Avtomobil Təsərrüfatı isə hərraca ilkin start qiyməti 5200 manat olan BMV-320, 4000 manat olan “Nissan Sanni” və 3700 manat olan “FİAT Doblo” avtomobili təqdim edib.
Müğənni Elnarə Xəlilova "Gündən-günə" verilişinin qonağı olub.
Qaynarinfo.az xəbər verir ki, sənətçi 2018-ci ildə həyatında baş verənlərdən danışıb. Özü ilə bağlı maraqlı sirr açan Elnarə leytenant olduğunu söyləyib:
"Çox məhsuldar il idi. Təxminən 6-7 yeni mahnı buraxmışıq, kliplər çəkilib. Radioda işə düzəldim. Sərhəd qoşunlarında solistəm. Hətta leytenantdam. Leytenant Xəlilova".
“Günlərin bir günü uzaq Amerika əyalətlərinin birində yerləşən bir sinaqoqda işləyən ravvinə (Yəhudilərin dini-əxlaqi həyatına başçılıq edən din xadimi, ruhani- red.) deyirlər ki, Azərbaycana gedib orada işləməlisən. Ravvin dəhşətə gəlir və düşünür: Azərbaycan, uzaq bir ölkə müsəlman ölkəsi, vəhşi bir yer. Orada mən öz geyimimdə necə görünəcəm? Orada məni küçədə döyərlər. Axı mənim ailəm var. O, göz yaşları içində gəlib rəhbərinə yalvarır ki, məni hara istəyirsiniz göndərin. Uzaq Afrika ölkəsinə göndərin, amma Azərbaycana yox. Lakin onlar ravvini məcburi şəkildə Azərbaycan göndərirlər. Bununla mənim sizə danışmaq istədiyim əhvalatın birinci hissəsi başa çatır. İkinci hissəni mən sizə danışmayacam. Özünüz təsəvvür edəcəksiniz. Üçüncü hissə isə bir cümlədən ibarətdir: bu gün həmin ravvin Azərbaycan vətəndaşı olmaq üçün Azərbaycan prezidentinə müraciət edib. Azərbaycan budur. Bax, bu cür binalar, gözəl məzmunlu yerlər, şəhərlər, kəndlər, obaları ilə. Təkcə bunlar dəyişmir. Azərbaycan insanı da dəyişir. Mənən başqalaşır. Demirəm, biz çox ağıllı oluruq. Biz daha ağıllı oluruq”.
Kult.az Publika.az-a istinadən xəbər verir ki, tanınmış ədəbiyyatşünas, yazıçı, filologiya elmləri doktoru Kamal Abdulla Bakı Kitab Mərkəzində oxucuları ilə görüşündə qonaqları bu çıxışı ilə salamlayıb.
Yazıçı daha sonra oxucularının suallarını cavanlandırıb.
- Dünya ədəbiyyatında yuxu məsələsi problem kimi bir çox əsərlərdə qoyulub. Həmçinin, “Kitabi Dədə Qorqud”da da bu məsələ var. Bu əsərlərin hamısında qəhrəmanın gördüyü yuxun reallıqda fəlakətə çevrilib. Gələcəkdə elə bir əsər yazmaq istərdinizmi ki, orada qəhrəman yuxu görsün və onun yuxusu reallıqda müsbət sonluqla nəticələnsin?
- Mənə elə gəlir, bu mövzu söhbətimiz üçün yaxşı başlanğıcdır. Mənim də çox sevimli yazıçılarımdan olan argentinalı yazıçı Borxesin belə bir sözü var: ədəbiyyat idarə edilən yuxudur. Təəssüf ki, bəzən bunu bir çox yazıçılar əsərlərindəki qəhrəmanları yatızdırmaq kimi başa düşür. Əslində isə ədəbiyyatdakı yuxu yazıçının yuxusudur. Onun əsəri bütövlükdə yuxudur. Onun qəhrəmanının yuxu görməsi ilə biz ədəbiyyatın qəribə, sirli, həssas məqamlarına yaxınlaşa bilmərik. Yazıçı gördüyü-bildiyi şeylərdən yazırsa, başqa bir gözəl yazıçı Folkner deyir ki, bu, ədəbiyyatın böhranıdır. Yəni Folknerin fikrincə, yazıçı görüb-bilmədiyi, şahidi olmadığı şeylərdən yazmalıdır. O zaman yazıçı əsl ədəbiyyatı yazır.
Sovetin vaxtında yazıçıları, şairləri zavodlara, fabriklərə göndərirdilər ki, orada fəhlə kimi işləməyi öyrənsinlər. Sənətkar kimi işə yiyələnsinlər. Bu da bir üsul idi. Sosializmin baxışı idi. Folkner isə bunun tam əksini deyir. Onun dediyi üsulda sən fantastikanın içinə yuvarlana və çıxmaya bilərsən.
Dədə Qorqud isə bəlkə də, bir xalqın gördüyü yuxudur. Çünki nə müəllifini bilirik, nə başqa bir şey. Mənim qənaətimə görə, Dədə Qorqud şəxsiyyət deyil, prinsipdir. Bunu yunan şairi Homer haqqında da deyiblər. Alimlər bildirib ki, Homer şəxsiyyət deyil. Yunan şəhərlərini, əxlaqını, mədəniyyətini birləşdirən bir prinsipdir. Biz isə Dədə Qorqudu tarixdən kənar bir əsər kimi dəyərləndirə bilərik. Onun tarixiliyinin göstəricisi də qəlizdir. Bir də görürsən, əsərin içində insanı eradan əvvəlki zamana aparır. Bir də görürsən başqa bir boy aparır 13-cü əsrə. Bütün bu zamanlardan bir şəxsiyyət necə keçə bilər? Ona görə də mənim aləmimdə Dədə Qorqud dastanları xalqın gördüyü bir yuxudur.
- Yeni əsəri yazmağa başlayanda ilk düşündüyünüz şey nə olur?
- İnsan, gərək, nədənsə təmizlənsin, arınsın. Daxilən yazmağa hazır olmalısan. Mən əvvəllər başa düşə bilmirdim, necə ola bilər ki, insan gün ərzində 5 saat oturub yazsın. Gərək elə məqam gəlsin ki, yazmaya bilməyəsən. Mən yazmaya bilməyəndə yazıram. Məsələn, bir ildir, bədii əsər yazmıram. Amma yazmazdan öncə, hər şeydən: gündəlik qayğılardan və bu kimi fikirlərdən uzaqlaşmaq lazımdır. Borxesin “Pyer Menar” adlı bir hekayəsi var. Hekayənin baş qəhrəmanı qarşısına məqsəd qoyur ki, Sevantesin “Don Kixot” əsərini yenidən yazacaq. Yazmağa başlayır. O nə etməlidir? Əgər o, 20-ci əsrin insanıdırsa, 4 əsr ərzində baş verən hər şeyi unutmalıdır. Paravozu, gəmiləri, təyyarələri, elektron məhsulları, inqilabları... Bunları unudub 16-cı əsrə daxil olmalıdır. O, bunları edir və sanki, “Don Kixot”u yenidən yazır. Hekayədə Borxes həm Pyer Menarın, həm də Servantesin “Don Kixot”undan misallar gətirir. Mən o misalları, bəlkə də, 50 dəfə oxumuşam ki, görüm, nə fərqi var. Ancaq nöqtə boyda da fərq yox idi. Ona görə də zamandan tamamilə təcrid olunmaqla əsərin uğurlu olmasına nail olmaq olar. Hər şeydən təcrid olunmaq və beynindəki ideyanı sözə çevirmək lazımdır.
- Bəzi oxucular üçün yazıçının əhval-ruhiyyəsi onun yaratdığı əsərdən əvvəl gəlir. Bəs sizin yaratdığınız əsərlərə əhval-ruhiyyəniz təsir edirmi?
- Mən buna əvvəlki sualda qismən cavab verdim. Yazarkən çalışıram ki, bacardığım qədər təcrid olunum. Məsələn, deməzdim ki, “Unutmağa kimsə yox...” kitabını bədbin olarkən yazmışam. Ümumiyyətlə, şeir istiqamətində ciddi mövqedə dayanan adam kimi tanınmıram.
- Bəs unutmağa kimisə tapmısınız?
- Dilçilər yaxşı bilir: Sintaktik strukturların iki qatı var. Bir üzdəki qatı, bir də dərindəki qatı. Bu sözün isə dərində iki qatı var. Biri odur ki, unutmağa kimsə yoxdur. Yəni heç kim yadımda deyil. Bir qatı da odur ki, hamı yadımdadır, unutmağa heç kim yoxdur.
- Mütəfəkkirlərdən biri deyir ki, insan yalnız yaradıcılıq prosesində özünü unudur. Bu fikrə necə münasibət bildirərdiniz?
- Ola bilsin, o sözdə həqiqət var. İnsan həyatda o qədər müxtəlif səhnələrdə olur, bir-birindən fərqli situasiyaların içinə girir ki, o, istər-istəməz dəyişir. Amma ona elə gəlir ki, o, özünü saxlaya bilir, dəyişmir. Mən bir dəfə yazmışdım ki, cürbəcür dostlar var: dəyişən və dəyişməyənlər. Bax, bu dəyişkən dostlar daha maraqlıdır. Dinamika dəyişənlərdədir. Dəyişməyənlər isə maraqsızdırlar. Lakin bu, o demək deyil ki, onlar pisdir.
Mikelancelonun “David” heykəli var. Lüt-üryan şəkildə... Heç kim o heykəlin lüt olmasına fikir vermir. Amma onun boynuna bir qalstuk atsan, o saniyə görünəcək ki, o, lütdür. Bu mənada da, insanın tək-tənha vaxtına həyatdan gələn xırda bir şey əlavə olunanda o saat görünəcək ki, o, tənhadır. Təxminən belə.
- Müasir dilimizdə qədim bədii təfəkkürün, xalq yaradıcılığının, mifologiyanın izləri hansılardır?
- Mifologiya yalnız qədim zamanlarda olmayıb. Bu gün də mifoloji təsəvvürlərin əhatəsindəyik. Bizim dilimiz hazırda məngənədədir. Buna bəzi alimlər “dilin xəstəliyi” də deyirlər. Məsələn, "qarşı yatan qara dağ” deyirik. Dağ yatıb? Yox. Biz bunu deyərkən dağın yatdığını təsəvvür etmirik. Mif odur ki, o dağa yatmış kimi baxaq. İnsana aid xüsusiyyətləri təbiətin üzərinə köçürüblər. Primitiv görüşlü insanlara elə gəlib ki, o dağ, həqiqətən də, yatıb və ayılacaq. Bu, mifoloji təsəvvürdür. Biz özümüzdən xəbərsiz onlarla danışırıq. Bir söz var: biz Ptolomey kimi düşünürük, Kopernik kimi düşünürük. Ptolomey deyir ki, Günəş Yerin ətrafında fırlanır, Kopernik isə deyir ki, Yer Günəş ətrafında fırlanır. Biz necə deyirik? Gün çıxır, gün batır.
- Adətən, yazıçılar, şairlər haqqında “yazı-pozu əhli” kimi ifadə işlədirlər. Yazmağa sözləriniz mövcuddur, bəs pozmağa nəyiniz var?
- Pozmağa əlim gəlməz, amma unutmağa çalışdığım, üzə çıxarmaq istəmədiyim şeylər olub. O da elə pozu kimi bir şeydir.
Mən çox tez yazıram. Çalışıram ki, yazanda olduğum hissdən aralanmayım. Ona görə də bəzən məni buna görə təqsirləndirirlər. Mən çalışıram ki, yazdığımla təsvir etdiyim arasında sərhəd olmasın. Dil sərhəddir, ətraf mühitlə insan arasında maneədir. Pis mənada yox. O mənada ki, sərhədlərdən kənara çıxmaq olmur. Amma mən çalışıram ki o sərhədi keçim, hiss olunmasın. Ona görə də sürətlə yazıram.
- Bundan öncəki suallardan birinə cavab verərkən yazarkən əhvalınızın yazıya təsir etməsi məsələsinə toxundunuz. Bəs yazmazdan öncə əhvalınızı necə formalaşdırırsınız? Bundan başqa, hər yazarın özünə uyğun qeydləri olur. Siz necə istifadə edirsiniz bu qeydlərdən?
- Özümdən deyim ki, mənim bir şeirim çevrilir bir hekayəyə, pyesə, sonra romana. Elə bil, başdan ayağa eksperimental laboratoriyadan keçir. Nəhayət, gəlib çıxır öz quruluşuna. “Unutmağa kimsə yox” şeirinin bir misrası idi. O misra gəlib bir romana çevrildi. “Yarımçıq əlyazma”nın özü də kiçik bir pyesdən ibarət idi. Sonra mən “Beyrəyin taleyi” və “Casus” pyeslərini birləşdirib “Yarımçıq əlyazma”nı yazdım.
Mənim üçün çətindir. Mən deyə bilmirəm ki, indi oturub şeir yazacam. Misra gəlirsə, şeir olur, cümlə gəlirsə, nəsr olur.
- Gənc yazıçılara tövsiyələriniz nədir?
- Özündən əvvəl o yolu gedənlərə böyük ehtiram! Böyük məhəbbət və sədaqət bəsləməsələr, heç nəyə nail ola bilməyəcək. Ancaq inkarçılıqla, nəyinsə üstündən xətt çəkməklə uğur əldə etmək olmaz. Ona görə də elə etmək lazımdır ki, sizdən əvvəl gələnlər desinlər ki, bizdən əvvəl gələnlərə salam olsun!
- Bir şair ömrünü öz əsərinizdə təsvir etmək istəsəniz, əsər hansı səpkidə olardı?
- Qəhrəmanı ədəbiyyat adamı olan əsərlər mövcuddur. Mən qarşıma elə bir əsər yazmağı məqsəd qoymamışam və bilmirəm necə olar. Mənim aləmimdə şair son dərəcə həyatsevər, nikbin təbiətli adamdır. Füzuli haqqında bir hekayə yazmışam. Orada Füzuli sizin təsəvvür etdiyiniz şəkildə deyil. Mən çalışmışam göstərəm ki, Füzuli evdə nə cürdür. Şeir yazmayanda necə olur. Kimi sevir, kimə nifrət edir. Biz həyatda Füzulini tanımırıq axı. Nizamini, Nəsimini tanımırıq. Ümumiyyətlə, şəxsiyyətlə onun yazdığını birləşdirməyə çalışanlar göylə yeri birləşdirməyə çalışanlar qədər sadədildirlər. Şəxsiyyətin öz yolu olur, yaradıcılığın öz yolu. Bu da təbiidir. İnsan öz əsərində mənfi obrazlar da yaradır, xoşagəlməz halları da qələmə alır.
- Adətən, yazıçı aləmini dəniz sahilinə bənzədirlər. Əsərlərinizi qələmə alarkən daxili aləminizdə nələr baş verir? Öz hiss-həyəcanlarınızı çatdırmaq istəyirsinizmi oxucunuza?
- Sahildən başlayaq... Mən dalğanın qayalara çırpıldığı anda yaranan köpükləri görmüşəm. Və o gözəlliyə aşiq olmuşam. Sonra başa düşmüşəm ki, yunanlar niyə Afroditanı köpükdən yaradıb. Yazıçının daxili aləmini sahilə bənzədən insan da yəqin ki, yazıçını gözəlliyə səsləyən bir şey kimi təsəvvür edib.
Normalda on metrə ya üzərəm, ya üzə bilmərəm. Ancaq mən hər dəfə yazıb qurtaranda elə bilirəm ki, Xəzərin bu başından o başına üzərək getmişəm. Ən yerinəyetməz arzularıma çatmışam. Dünyanın ən gözəl qızları ilə tanış olmuşam, dünyanın ən müdrik insanları ilə ünsiyyət qurmuşam. Dünyanın ən gözəl nemətlərindən dadmışam. Xeyli arıqlamışam, nərmənazik bir adam olmuşam. Hamını sevmişəm...
- Gündəlik tutursunuz?
- Aspirant vaxtımdan fikirlərimi yazdığım dəftərim vardı. Onun çox maraqlı bir tarixçəsi də var. 1973-76-cı illərdə Moskvada aspiranturada oxuduğum zamanlar idi. Onda aspirantlar evində qalırdım. Orada müxtəlif peşələrdə çalışan insanlar var idi. Günlərin bir günü xəbər gəldi ki, yazıçı Anar Moskvaya gəlib. Uşaqlar çox həvəsləndilər. Onunla tanışlığımız birtərəfli idi. Mən Anarı tanıyırdım, o, məni yox. Anara xəbər yolladıq ki, onu öz qaldığımız yerdə görmək istəyirik. O da qoltuğunda iki boğça hədiyyə ilə bizim aspirantlar evinə gəldi. Kiçik otaqda görüş təşkil etdik. Yeganə filoloq mən olduğum üçün baş məruzəni mən etdim. Anarı xeyli təriflədim. Sonra da məni təriflədi (gülür). O görüşdən sonra hiss etdim ki, Azərbaycan ədəbiyyatı ancaq ədəbiyyatçılar üçün deyil. Azərbaycan ədəbiyyatı indi ancaq ədəbiyyatçıların inhisarında qalıb. Neftçilərin, həkimlərin, mühəndislərin əhatəsinə bir az zəif girib.
- “Bir, iki, bizimki” əsərinin qəribə süjet xətti var. Bu əsəri yazmağa sizi nə ilhamlandırıb?
- Bu, mənim ürəyimdən gələn bir sualdır. Onun bir əhvalatı var. Məni dram əsəri yazmağa 3 dostum həvəsləndirib. Mən beləyəm. Məni ruhlandırmasan, tərifləməsən, yaza bilmirəm. O tərif edən dostlardan biri rəhmətlik Həsənağa Turabov olub. İkincisi gözəl rejissorumuz Vaqif İbrahimoğlu idi. Digəri isə gözəl tərcüməçi və ədəbiyyatçı Natiq Səfəroğlu idi. Mən çalışırdım ki, onlara nəyisə sübut edim. Mənə elə gəlir ki, pyeslərimin əksəriyyəti oxunmaq üçündür, bir-ikisindən başqa.
Günlərin bir günü qulağıma hardansa səslər gəlib doldu və mən birnəfəsə həmin pyesi yazdım. Orada bir maraqlı söz var: səsimdən yapış. O sözdən qəribə həssaslıq, səmimiyyət tökülür. Yazan kimi gətirdim Vaqifə. O, son dərəcə zövqlü, diqqətli insan idi. Oturub əsəri oxudu və dedi ki, mən bunu səhnəyə qoyacam. O əsər ilk dəfə YUĞ teatrında tamaşaya qoyuldu. Bu əsərin yazılma taleyi son dərəcə mistik oldu. Tamaşaya qoyulması da eləcə. Əsər tamaşaya qoyulanda baş qəhrəmanlardan biri ağır xəstələndi. Leonid Vaynşteyn pyesin musiqisini yazırdı. Musiqini bizə təhvil verdi və premyera günü öldü. Mən, Vaqif və o, ölümündən iki gün öncə görüşdük ki, musiqiyə görə təşəkkür edək. Onda Vaynşteyn dedi ki, mən artıq ölümdən qorxmuram. Mənə çox maraqlı gəldi.
Tamaşanın sonunda qız yerdə oturur və əsər bitir. Biz saata baxdıq. İnanın Allaha, bir adam yerindən tərpənmədi. Heç bir səs də yoxdur. On dəqiqədən sonra hamı başladı əl çalmağa. Təbii, burada əsas uğur tamaşanın rejissoruna aid idi.
- Dramaturgiyaya gəlməyinizə peşmansınızmı?
- Bilmirəm... Mənim üçün teatra düşmək çətindir. Mən gözümlə gördüm ki, İlyas Əfəndiyev 70 illik yubileyində teatrın arxa tərəfindən içəri girə bilmirdi. O qədər insan axını var idi ki, İlyas özü öz yubiley tədbirinə girə bilmirdi. Bu, mənim heç yadımdan çıxmaz. Teatrda, gərək, İlyas Əfəndiyev kimi olasan. Həyatını qoyasan. Məşqlərdə iştirak edəsən. Teatrla uzaqdan məşğul olmaq ağır məsələdir.
Bir dəfə özümə belə bir sual verdim. Bu üç romanı yazandan sonra daha xoşbəxt oldunmu? Cavabım da bu oldu ki, bilmirəm. Həqiqətən bilmirəm.
- Son dövrlərdə çap olunan ədəbi jurnal və qəzetlər bizi qane etmir. Sizcə, jurnalların belə zəifləməsinin səbəbi nədir?
- Mən də oxuyuram o jurnalları. Ancaq mənə elə gəlir ki, indiki nəşrlər də yüksək səviyyədədir. Arabir ləngimələr ola bilər. Jurnal həyatı insan həyatı kimidir. Bir də görürsən, bir nömrəsi bədbin ruhdadır, bir də görürsən ayda bir dəfə çap olunur. Ancaq bu gün “Ulduz”, “Azərbaycan qəzeti”ndə bir sistemlilik görürəm. “Ədəbiyyat” qəzeti özünün yolunu tapıb və o yolda müstəqil şəkildə gedir.
- Dövrümüzün postmodernizmi haqqında hansı fikirdəsiniz?
- Tam səmimiyyətimlə deyirəm: “Tarixi Nadir”i yarısına kimi oxumuşam, amma hələ də postmodernizm nədir bilmirəm. Bunu uydurublarmı? Tibb sahəsində var ha: əvvəl dərmanı uydururlar, sonra xəstəliyi. Bəlkə bu da ondandır. Mən postmodernizmi müxtəlif qollara bölünmüş bir ədəbi cərəyan kimi təsəvvür etməyə çalışıram. Ancaq bir hissəsini təsəvvür edə bilirəm: mətnlə oynama. Bəli. Mətnlə oynamaqda varam. “Dədə Qorqud”u dekonstruksiya etmişəm. Ona görmək istədiyim kimi baxmağa çalışmışam. İstəmişəm ki, o mətn bugünkü azərbaycanlılara yaxın olsun. Biz obrazların adi həyatlarını da görə bilək. Mən Dədə Qorquda bir yaşayış yeri düzəltməyə çalışmışam. Ona bir isti sevgi ocağı düzəltmək istəmişəm. Bunu qəbul etməyənlər də var. Hətta Anar bu əsərə görə Azərbaycan ədəbiyyatını təbrik etdi. Dədə Qorqud monumental bir heykəl idi. Mən istədim ona can verim. Ora bir lətifə qatdım. “Yarımçıq əlyazma”da “Dədə Qorqud”da olmayan cümlə yoxdur.
Bu gün axşam saatlarında atam əməliyyat olundu. Hazırda vəziyyəti qənaətbəxşdir.
Bu sözləri Sputnik Azərbaycan-a açıqlamasında xalq artisti Ramiz Əzizbəylinin qızı Cəlalə Əzizbəyli deyib.
Aktyorun qızı qısaca əməliyyatın təfərrüatı barədə də danışıb:
"Atamın qanqrena olan ayağı son qərara əsasən nə dizdən, nə də topuqdan deyil, yalnız barmaq hissədən amputasiya olunub. Hazırda yatır”.
Xatırladaq ki, xalq artisti Ramiz Əzizbəyli üç dəfə insult keçirib. O, uzun müddətdir ki, yüksək qan təzyiqi və şəkərdən əziyyət çəkir.
Bakı Ağır Cinayətlər Məhkəməsində xüsusi təyinatlı vaqondan məhbusların qaçmasında təqsirləndirilən müğənni Fədayə Laçın 5 il azadlıqdan məhrum edildi.
Kult.az Ölkə.az-ın hazırda həbsxana həyatı yaşayan azərbaycanlı məşhurlarla bağlı kiçik araşdırmasını təqdim edir:
Prodüser Təranə Səmədovanın həbsi ötən ilin səs-küylü hadisələri sırasında idi. Bir il müddətinə azadlıqdan məhrum edilən məşhurun azadlığa çıxmasına təxminən 10 ay qalır.
"İntuş” ləqəbli məşhur stilist İntizam Yusifov da oxşar ittihamla Daxili İşlər Nazirliyinin İnsan Alverinə Qarşı Mübarizə Baş İdarəsi tərəfindən saxlanılıb. Stilistin Bakı şəhər sakinləri olan yetkinlik yaşına çatmayan qadınları fahişəliyə cəlb etdiyi bildirilir. İ.Yusifov barəsində Nərimanov rayon məhkəməsinin qərarı ilə həbs qətimkan tədbiri seçilərək İstintaq Təcridxanasına göndərilib.
Haqqında bəhs edəcəyimiz daha bir azərbaycanlı məşhur, Türkmənistanda yaşayan müğənni Nazir Həbibov isə iki ildir ki, dəmir barmaqlıqlar arasındadır. Sənətçi narkotik ittihamı ilə 12 il azadlıqdan məhrum edilib. Qeyd edək ki, həmyerlimiz Türkmənistanda ən bahalı toy müğənnilərindən sayılırdı.
Azərbaycan millisinin və "Kəpəz”in sabiq futbolçusu Faiq Cabbarov da həbs olunan məşhurlar sırasındadır. Bildirilir ki, o, çoxsaylı şikayət ərizələri əsasında saxlanılıb. Veteran futbolçu bir neçə şəxsdən külli miqdarda borc alıb qaytarmamaqda ittiham olunur.
Hazırda həbsdə olan başqa bir məşhur isə sosial şəbəkələrdə "Ramin Yeraz" adı ilə tanınan Ramin İsmayılovdur.
Dələduzluqda şübhəli bilinərək tutulan Ramin İsmayılov sosial şəbəkələrdə "Ramin Yeraz" adı ilə tanınan ifaçıdır. Daxili İşlər Nazirliyinin mətbuat xidmətinin yaydığı məlumatda bildirilirdi ki, Nərimanov Rayon Polis İdarəsi 18-ci Polis Bölməsinə müraciət edən zərərçəkən Şirvan şəhər sakini Rəsul Mehdiyev "İnstagram" sosial şəbəkəsində onun videolarını paylaşan "Dublaj.Vine.Baku" adlı səhifənin istifadəçisi ilə tanış olduğunu və onunla görüşən zaman mobil telefonun həmin şəxs tərəfindən oğurlandığını bildirib.
İranın 3-cü telekanalında yayımlanan “İmarətin xanımı” serialının ssenari müəllifi ekran işində türk dilinin təhqir edilməsinə görə üzr istəyib.
Kult.az xəbər verir ki, Ehsan Cavanmərd adlı ssenarist yaydığı videoda irqçi hərəkətinə görə dəfələrlə üzr istəyib və diqqətsizlik etdiyini bildirib:
“Təəssüf ki, İran mədəniyyətində ölkədə yaşayan digər millətlərə qarşı çoxlu ifadələr və atalar sözü var. Ona görə də diqqətsizlik edərək serialda həmin sözlərdən istifadə etmişik”.
O, Xələc türklərinə qarşı işlədilən ifadənin mənasına diqqət yetirmədiyini iddia edib.
Xatırladaq ki, “İmarətin xanımı” serialının 22-ci bölümündə “eşşəyin dilini xələc bilir, sənin dilini mən bilirəm” şəklində təhqiramiz ifadə işlədilib. Bu ifadə İranda yaşayan türklər tərəfindən kəskin etirazla qarşılanıb.
Qeyd edək ki, xələclər Ərak şəhərinin şimal-şərq məntəqəsində, əsasən Təfrəş, Aştiyan və Fərahan şəhərlərində yaşayırlar. Xələc türkcəsi ilə Azərbaycan türkcəsinin oxşarlığı çoxdur. Bu ləhcədə qədim Göytürk türkcəsindən çoxlu sözlər var.
Mən Krımı ürəyimdə əvvəlki kimi Ukrayna ərazisi sayıram.
Kult.az xəbər verir ki, bunu Ukrayna əsilli rusiyalı müğənni Lolita Milyavskaya Ukrayna mətbuatına müsahibəsində deyib.
“Mən pasifistəm. Rusiya vətəndaşıyam. Öz pasportumla Rusiyanın özünün ərazisi hesab etdiyi əraziyə getmişəm. Mənim üçün Krım əvvəlki kimi Ukraynadır. Mən Krıma gələndə Ukrayna dilində oxuyuram”, – deyə o bildirib.
Qeyd edək ki, bundan öncə Ukrayna Lolitanın Krım ərazisinə Kiyevdən icazəsiz səfər etdiyi üçün ölkəyə girişini qadağan edib.
Məşhur rusiyalı aktyor, dublyaj ustası Dmitri Matveyev 66 yaşında vəfat edib.
Kult.az xəbər verir ki, bu məlumatı öz Feysbuk səhifəsində Matveyevin dostu Oleq Xartulari yayıb.
Qeyd edək ki, Matveyev 1953-cü ildə Şərqi Almaniyada anadan olub. O, onlarla filmdə rol alıb. Matveyevi məşhurlaşdıran əsas iş dublyaj sahəsində apardığı fəaliyyət olub. 1990-cı illərdə VHS kassetlərinin yayıldığı dövrdə o, etdiyi dublyajlarla məşhurlaşıb.
Şirvan aşıq məktəbinin tanınmış simalarından olan ustad Aşıq Yanvar Bədəlov dünyasını dəyişib.
Kult.az xəbər verir ki, bu barədə aşığın yaxınları məlumat yayıb.
Aşıq Yanvarın bu gün yaşadığı kənddə (İsmayıllı rayonu, Tircan kəndi) dəfn ediləcəyi bildirilir.
Qeyd edək ki, Yanvar Piralı oğlu Bədəlov 1942-ci il fevralın 2-də İsmayıllı rayonunun Tircan kəndində doğulub.
Yanvar uşaq yaşlarından Aşıq Şamilə şagirdlik edib. Bakı Mədəni-Maarif Texnikumunu bitirib.
1963-cü ildə respublika festivalının iştirakçısı olub və II dərəcəli diplomla təltif olunub.
1970-ci ildən Tircan kəndində açılmış mədəniyyət evinin müdiri təyin edilib.
2004-cü ildə isə “Respublika aşıqları” müsabiqəsinin “Şirvan aşıq sənətkarları” nominasiyasının qızıl medalına layiq görülüb.
2016-cı ildə “Əməkdar mədəniyyət işçisi” fəxri adını alıb.
Dörd oğul, bir qız atasıdır.