 |
|
Bu gün Xalq artisti Səyavuş Aslanın doğum günüdür.
“Ölkə.Az” bu münasibətlə jurnalist İntiqam Valehoğlunun aktyor haqqında araşdırma yazısını təqdim edir.
"Populyarlıq evdə bədbəxt olanların çöldəki xoşbəxt görüntüsüdü".
Gənc aktyor Rza Rzayevin müsahibələrinin birində işlətdiyi bu cümlə çoxdan hazırlamaq istədiyim, indi oxuduğunuz bu yazının yazılması üçün bir stimul oldu. Doğrudan da əksər hallarda məşhurluq həmin insanların daxili bədbəxtliklərini ört-basdır eləməkdən başqa bir şeyə yaramır. İstənilən populyar adamın-aktyorun, aktrisanın, məmurun şəxsi həyatına nəzər salanda görürsən ki, adi insanlarla onları fərqləndirən yeganə cəhətləri elə məşhur olmalarıdır. Elə indi haqqında danışacağım xalq artisti Səyavuş Aslanı da. Səyavuş Aslan heç şübhəsiz ki, Azərbaycanın teatr və kino sənətinin titan aktyorlarındandır, amma...
1935-ci ilin sentyabr ayının 5-də Bakının saray kəndində anadan olan gələcəyin aktyoru əvvəlcə tar sinfinə, sonra isə dram dərnəyinə gedir. 7-ci sinfi bitirəndən sonra isə Dəmiryol Texnikumuna qəbul olunur. Və 1954-cü ildən başlayaraq onun peşəkar aktyor karyerası başlayır. Bir-birindən rəngarəng obrazlar yaradan gənc Səyavuş qısa zaman ərzində tamaşaçıların sevimlisinə çevrilir. Amma bütün bunlar Səyavuş Aslanın nə ata, nə də həyat yoldaşı kimi xoşbəxt olmağına yetmir. Mərhum aktyor Rza Əfqanlının qızı Ofeliya Əfqanlı (Ofeliya Aslan-İ.V) ilə sevib ailə həyatı quran aktyorun Çingiz və Eldar adlı iki oğlu dünyaya gəlir. Amma bundan sonra Səyavuş Aslanın o dövrlərdə sənətə yenicə qədəm qoyan gənc müğənni Təranə Vəlizadə ilə istiləşməkdə olan şəxsi münasibətləri ailə həyatında problemlərə səbəb olur.
Səyavuş Aslanı həddən artıq sevən Ofeliya xanım onun bu xəyanətlərini bağışlamır və bir müddət sonra cütlük bir evin içində illərlə küsülü qalırlar. Hətta bu yaşam tərzi aktrisanın əsəblərində böyük problemlərin yaranmasıyla nəticələnir...
Sənətkar adətən özünə yaxın bildiyi gənc həmkarları ilə dərdləşər, onlara "tez evlənin"- deyə məsləhətlər verərmiş. Adının çəkilməsini istəməyən gənc aktyorun dediklərindən: "Həmişə deyirdi ki, çalış səni sevənlə evlən, öz sevdiyinlə yox. Sevdiyinə görə həmişə sənə dözəcək. Biz Ofeliya ilə bir-birimizi dəlicəsinə sevmişik. Hayıf ki, Allah ağlını aldı əlindən. Deyirdi mən evin bu otağından o biri otağa keçəndə də darıxırdı". Amma şəxsi həyatındakı problemlərə baxmayaraq, o, həmişə sənət yoldaşları, ələlxüsus da gənc həmkarları ilə həddən artıq mülayim davranar, onların problemləri ilə maraqlanar, hətta bir çox hallarda onların sosial çatışmazlıqları üçün nüfuzundan istifadə edərək məmurların yanına gedərmiş.
Gənc aktyor Sərdar Rüstəmovun dediklərindən: "Təxminən 2002-2003-cü illər idi. Teatrdan 8-9 "şirvan" maaş alırdım. Özüm də kirayədə qalırdım. Bu pulla həm dolanmalı, həm də kirayə pulunu verməliydim. Bəzən elə olurdu ki, teatrdan aldığım maaşı alıb bütünlüklə bufetə olan borcumu ödəyirdim. Günlərin birində bufetdən yenə nəsə alırdım. Bufetçi Ağabəy dedi ki, bacıoğlu, borcun altı "şirvan"ı keçib. Həmin vaxt Səyavuş əmi də bufetdə idi. Qalxdı ayağa, soruşdu ki, nə məsələdir. Ağabəy dedi ki, filan qədər borcu var. Çıxartdı borcumu verdi, sonra da dedi ki, indi yediyinin də pulunu çıx. Ümumiyyətlə, onun belə bir adəti var idi. Səhər teatra gələn kimi mütləq bufetə dəyməliydi". Amma mərhum xalq artisti Əlabbas Qədirov Akademik Milli Dram teatrına direktor təyin olunandan sonra Səyavuş Aslan şəxsi həyatı ilə yanaşı teatrla bağlı da çətinliklərlə üzləşir. "Azdrama" rəhbəri uzun müddət Musiqili Komediya teatrının direktoru vəzifəsində çalışmış, hər kəsin qeyd-şərtsiz qəbul etdiyi Səyavuş Aslana "dublyorlar" təyin edir ki, bu da sənətkara çox pis təsir edir. Halbuki mərhum xalq artisti Həsənağa Turabov "Azdrama"nın direktoru olanda teatrın iki əsas aktyoru olub. Onlardan biri Yaşar Nuri, digəri Səyavuş Aslan idi. Günlər keçdikcə iki xalq artisti arasındakı münasibətlər daha da soyumağa başlayır və ortada böyük uçurum yaranır. Hidayət Orucovun "Bu dünyanın adamları" əsəri əsasında səhnəyə qoyulan eyniadlı tamaşa isə sənətkarın səbrini daşıran son damla olur. İlham Namiq Kamalın idarə müdiri rolunda ona dublyor verməsi Səyavuş Aslanın İlham Namiq Kamaldan da inciməyinə səbəb olur. Ardınca səhnələşdirilən "Diaqnoz D" tamaşasında da İlham Namiq Kamalı Xalq artistinə dublyor verirlər. Bir müddət sonra isə Səyavuş Aslan "dublyora çevrilir". Zaman keçdikcə Əlabbas Qədirov İlham Namiq Kamaldan "Səyavuş Aslan" düzəltmək istəyir və "Varlı qadın" tamaşasındakı Yeva Zərlinskayanın həyat yoldaşı rolu da İlham Namiq Kamala həvalə olunur. Halbuki həmin illərdə afişada Səyavuş Aslanın adının olması tamaşnın anşlaqla keçməsi demək idi. Vəziyyət o həddə çatır ki, Xalq artistinin teatrın repertuarında yalnız bir rolu qalır: "Hamlet" tamaşasında Polonin. Bu sıxışdırmalar Səyavuş Aslanı nəinki Əlabbas Qədirovdan, həm də teatrdan incik salır. O, həmkarları ilə söhbətləri zamanı həmişə Qədirovdan narazılığını bildirirmış: "Deyirdi ki, Tofiq Kazımov Əlabbası epizoda da çəkmirdi. İndi buna bax da, mənə rol vermir. Məcnun Hacıbəyov kimi gözəl aktyoru işdən çıxardır. Halbuki cavanlıqda Məcnun baş rol oynayanda Əlabbasa epizod da vermirdilər. 93-cü ildə Həcc ziyarətinə getdim. Gəldi Həcc ziyarətində də çıxdı qabağıma".
Günlərin birində Səyavuş Aslan Əlabbas Qədirovun ona qarşı etdiyi haqsızlıqların səbəbini aydınlaşdırmaq üçün onu Dənizkənarı Milli Parka çağırır. Yaradıcılıq söhbəti mübahisəyə, hətta deyilənlərə görə, əlbəyaxa davaya çevrilir və bundan sonra tərəflər arasındakı bütün münasibətlər kəsilir.
Sənət yoldaşları deyir ki, Səyavuş Aslan hər kəslə səmimi ünsiyyət qursa da, hər adamla dostluq etməzmiş. Onun teatrdakı ən yaxın dostları isə mərhum Xalq artisti Yaşar Nuri və aktyor Kamal Xudaverdiyev olub. Deyilənə görə, hər iki həmkarıyla hətta söyüşlü zarafatları da var imiş. Nəsibə Zeynalovayla isə münasibətləri bir o qədər də yaxşı olmayıb. Hətta "Hicran" tamaşasını oynayarkən həm Hacıbaba Bağırov, həm də Nəsibə Zeynalova ilə küsülü olublar.
Yazının əvvəlində qeyd olunduğu kimi Səyavuş Aslan ata kimi də xoşbəxt biri deyildi və son illər mətbuatda onun oğlanları, xüsusən də Çingiz Aslan haqqında heç də xoş olmayan xəbərlər yer alırdı. 2011-ci ildə ölkə mətbuatında aktyorun oğlu Çingizin atasının 60 illik yubileyinə ölkə başçısı tərəfindən hədiyyə olunmuş evi banklardan birinə girov qoyaraq pul götürməsiylə bağlı məlumatlar yayıldı. Qeyd olunurdu ki, sənətkar oğlunun "Xətai" metrosunun yaxınlığındakı evi girov qoyub pul götürməsinin səbəbi qumarda uduzduğu böyük məbləği geri qaytarması idi. Aktyorun yaxın dostlarından birinin dediklərindən:
"Deyir bir dəfə pis vəziyyətdə evə gəlmişəm. Gördüm ki, binanın qabağında bizim bahalı mebelləri maşına yığırlar. Soruşuram ki, bunu hara aparırsınız? Dedi ki, oğlun bunları bizə satıb 3 min manata. Çıxardıb pulunu qaytarıb yola saldım. Deyirdi ki, çox vaxt belə şeyləri Çingiz edir. Amma özü hər zaman pis vərdişlərdən uzaq olub. Gənc vaxtlarında spirtli içkilər qəbul etsə də, siqaretdən uzaq olub. Sonradan isə müqəddəs yerləri ziyarət elədi və spirtli içkilərdən də uzaqlaşdı". Səyavuş Aslanın ən bəyəndiyi rejissorlar isə Azərpaşa Nemətovla Mərahim Fərzəlibəyov olub. Sənətkarın "Azdrama"da çalışdığı illərdə o, hər iki rejissorun quruluş veridiyi tamaşaların əsas rollarını oynayıb. Amma bu qədər böyük aktyor olmasına rəğmən, heç vaxt pedaqoq kimi fəaliyyət göstərməyib. Hətta dəfələrlə Mədəniyyət və İncəsənət Universitetindən edilən təklifləri müxtəlif bəhanələrlə rədd edib. Səyavuş Aslan boş vaxtlarını Dənizkənarı Milli Parkın yaxınlığında yerləşən "obyekt"lərində keçirməyi xoşlayırmış. Onun başqa bir hobbisi isə təsbeh və üzük kolleksiyası yığmaq imiş. Deyilənə görə sənətkarın 500-ə yaxın təsbehdən ibarət təsbeh kolleksiyası olub. Hətta bir dəfə Türkiyənin Trabzon şəhərində qastrolda olarkən təsbeh almaq üçün xeyli yolu piyada da gedib. Maraqlıdır ki, sənətkar barmağında olan üzüyü kimsə istədiyi halda bağışlamaqdan boyun qaçırmırmış. Ömrünün son illərini bir neçə xəstəliklə mübarizə aparan sənətkara böyük oğlunun tutduğu bir qadın qulluq edirmiş.
Qeyd edək ki, Səyavuş Aslan 2013-cü il iyun ayının 27-də dünyasını dəyişib.
Müğənni Gülay Zeynallı həyat yoldaşı Kamil Zeynallıdan boşanması ilə bağlı xəbərlərə münasibət bildirib.
Parla.az xəbər verir ki, sənətçi bu barədə “MTV Azərbaycan”da yayımlanan “10-dan sonra” verilişində danışıb. Müğənni boşandığını üstüörtülü olsa da, etiraf edib:
“Hər kəs reytinq istəyir. Bu, jurnalistlərin işidir. Haqqımda yazılmalıdır. Amma düşünmək lazımdır ki, bu insan axı tək deyil. Bunun anası, ailəsi var. Bir insan nə yaşayırsa, alnına yazılan qismətdir. Bunu heç kim poza bilməz. Gedirəm, ayağım büdrəyir. Deyirəm ki, belə də olmalı imiş. Bunları qəbul edirəm, məcburam. Elə şeylər yazılır ki, ailəm pis olur”.
Qeyd edək ki, G.Zeynallı idmançı həyat yoldaşı ilə 2010-cu ildə ailə qurub. Onların Sahilə adlı qızları var. Ötən gün isə parla.az saytı cütlüyün boşanmasını təsdiq edən fotosənəd yayıb.
Rəqqasə-aktrisa Oksana Rəsulova Xəzər TV-də aparıcılıq edəcək.
“Qafqazinfo”nun əldə etdiyi məlumata görə, o, bununla bağlı kanal rəhbəri Murad Dadaşovla razılıq əldə edib.
Sənətçi həftədə bir dəfə tamaşaçı qarşısına çıxacaq. Oksananın verilişinin adı isə hələ dəqiqləşməyib.
Qeyd edək ki, Oksana M.Dadaşovla “Bayram axşamı” adlı komediya filmində rol alıb. Eyni ekran işində yer alan aktyor İslam Mehrəliyev də yeni sezonda “Xəzər” ekranlarında görünəcək.
Əməkdar artist Sevda Ələkbərzadə bayağı musiqini təbliğ edənləri tənqid edib.
Sənətçi bu barədə “Yanar saat” radio proqramına qonaq olarkən danışıb.
Məhşur müğənni həmkarlarını qınayaraq onları vətəni sevməməkdə ittiham edib: “İnsanların musiqi zövqünü korlayan, onları zəhərləyən müğənnilər vətənini, xalqını sevə bilməz. Ölkələr sənətçiləri ilə tanınır. İtaliya deyəndə rejissorları, filmləri, rəssamları yada düşür. Bunu bütün ölkələrə aid edirəm. Dövlətlər sənətkarlarına görə sevilir, məşhurlaşır. Bu, vacib məsələdir. Hər bir ifaçı bunlara diqqət etməlidir”.
Tanınmış rejissor Kənan MM yeni layihəyə imza atıb.
Bu barədə Qaynarinfo-ya rejissorun özü məlumat verib. Kənan MM bildirib ki, ekranlaşdırdığı "Qayıdış” adlı serial yeni mövsümdən etibarən tamaşaçıların ixtiyarında olacaq:
"Serialın ideya müəllif Züleyxa NaEl, ssenaristlər Züleyxa NaEL, Gəray Həsənov və mənəm. Senariyə mənim də əlavələrim olub. İdeya çox xoşuma gəldi, real həyatdan götülürüb, az da olsa yaşanmış hekayəsi var. Zənnimcə, Azərbaycan tamaşaçısının sahib çıxacağı bir serial olacaq. Əsas məqsədimiz tamaşaçını milli serialımıza baxmağa təkid etməkdir. Düşünürəm ki, atasız qızlar bizi bu seriala görə bağışlayar. Çünki ssenaridə bəzi həssas mövzular var. Özüm çəkəndə də və bu layihəyə imza atanda da bunu hiss edirdim”.
Kənan MM bildirib ki, ssenaridə rol alan aktyor heyətini özü seçib:
"Texniki çəkiliş Azərbaycanın standart seriallarından uzaq bir tərzdədir. Bunu filmin fraqmentinə baxanda da hər kəs hiss edir. Xarici ölkələrdə olanda məndən Azərbaycan seriallarından göstərməyimi xahiş edirdilər. Bir-iki serialı çıxmaq şərti ilə çox filmi göstərə bilmirdim. Düşünürəm ki, bu filmi mən və həmkarlarım istənilən ölkədə göstərə bilər. Baş rolun ifaçısı yeni simadır - Günay Həsən. Başqa aktyorlar tanınan simalardandır. Serial mövzusu ailə-məişət zəmininə yaxındır. Bu işə başlamamışdan öncə demişdim ki, səviyyəsiz serialların, filmlərin cənazə namazı qılınacaq. Elə də olacaq”.
Qeyd edək ki, "Qayıdış" serialı yeni mövsümdən "Xəzər" TV-də yayımlanacaq.
“Bu şəhərdə” komandası bu dəfə Əməkdar jurnalist Mir Şahin Ağayevi parodiya edib.
Jurnalistin obrazı Əməkdar artist Coşqun Rəhimov tərəfindən canlandırılıb. O, teatrın ənənəvi toy səhnəsində qonaq olub.
Səhnəcikdə Mir Şahinin söz oyunlarına, müxalifətə qarşı münasibətinə toxunulub.(parla.az)
Meyxana Azərbaycanda özünü ayaqda saxlayan yeganə söz sənətidir – cəmiyyətdə yozulduğu istiqamətlər nə qədər arzuolunmaz olsa da, bu danılmaz faktdır.
Başqa sənətlərdə olduğu kimi bura da diletantlarla doludur. Fitri olaraq əruzun səri bəhrinə düşə bilən minlərlə gənc özünü meyxanaçı hesab edir, cahil cəsarəti ilə toylarda meydan sulayır. Necə ki, ədəbiyyatda heca və digər şeir vəznlərində sözləri yanbayan düzüb “şeir” qoşan şairlər var. Təəssüf ki, elə ədəbiyyatda olduğu kimi meyxanada da ümumi sənət haqqında rəy formalaşdıran adamlar adətən hər vəchlə özünü gözə soxmaq cəsarəti tapan sırtıq gənclər olur.
Əsl meyxanaçılar isə bəzən bir gecənin içində partlayış edə bilir, şöhrəti bütün Azərbaycana yayılır...
Yarı xoş, yarı zor meyxana mühitinə yaxın olan bir adam kimi bu sahə ilə bağlı soyuq başla fikir söyləyəndə beynimdəki neqativ fikirləri darmadağın edən meyxanaçılar var... Azından onlara xatir bu sahə barədə neqativ fikir demək olmur: Aydın Xırdalanlı, Rəşad Dağlı, Pünhan Əzimli, Vüqar Biləcərili...
İki gün əvvəl dünyasını dəyişən Vüqar...
Vüqar Biləcərili meyxanaya 20 yaşından əvvəl gəlib. Amma bir müddət sonra istədiyi uğuru qazana bilmədiyi üçün artıq bu sahədən uzaqlaşmağa qərar verir. Ətrafındakılara da bu barədə danışır. Ona təklif edirlər ki, son dəfə də dostunun toyunda desin və bundan sonra istəməsə, bu sahədən uzaqlaşsın.
Beləliklə, Vüqar 2010-cu ildə dostu, digər məşhur meyxanaçı Rəşad Dağlının toyunda son dəfə meyxana deyib bu sahədən uzaqlaşmağı planlayır. Həmin gecə isə onun taleyini dəyişir. Vüqar o gecə məclisdə elə meyxana deyir ki, dinləyicilər ondan əl çəkmir, bir anda məşhurluğu hər yana yayılır.
Sonu gözlənilməz ölümlə yekunlaşan bu onilliyə baxsaq, Vüqarın nakam gedişinin səbəblərini aydın görə bilərik.
Az əvvəl qeyd etdiyim kimi, meyxana Azərbaycanda öz ayaqları üstündə dayanan azsaylı sahələrdən olduğuna görə bu meydanda qazanılan məşhurluq da həqiqidir. Həqiqi məşhurluqsa, təhlükəli tale vəd edir. Belə məşhurluq adətən çiy olur, insanı plansız halda yaxalayır.
Təsəvvür edin: yaş 22, qarşın dəliqanlı kütlə, arxan və ətrafın amansız rəqabət və bu bulanıq aləmdə hər gecə cibinə minlərlə pul girir...
Yuxusuz gecələr...
Çörək ağacın söz...
20-25 yaşında hər gecə minlərlə manat pul qazanan şəxs bu gəlirin qarşısında nadir hallarda sapmadan dura bilir. Əzəldən dumanlı olan meyxana məclisləri gecənin birində səni də öz pərdəsindən içəri dartır, bir gecə dadına baxdığın keflər bir ömür kabusuna çevrilir. Əvvəl sənə əhval gətirən nəsnələr bir müddət sonra səndən almağa başlayır; əvvəl əhvalını, sonra malını, sonda canını...
Məşhurluğun mənsəbi həmişə mənbəyindən asılı qalır. Məşhur şəxs onu bu mərhələyə çatdıran kütlənin zövqünə, tələbinə qatlaşmaq zorundadır. Daha doğrusu, kütlə onu çiyninə götürüb istədiyi yerə aparır. Məşhura ayaqlarını yerə vurmaq, özünün istədiyi istiqamətə getmək şansı yaratmır.
Kütlə insanı məşhurluğu qazandığı anda çiyninə götürür, bir də məzarının başında yerə qoyur...
Ağlayır, sızlayır, təzə qurban axtarışına çıxır...
Təəssüf ki, Azərbaycanda meyxana sənəti ilə məşhurluq qazanan adam elə həmin andan kəfəninə bürünüb tabutunun içinə girir, kütlə onu çox da uzun olmayan bir səfərə çıxarır, dumanlı dairə cızdıqdan sonra enişli-yoxuşlu bir qəbiristanlığın quzeyində yerə qoyur...
Vüqar Biləcərili təkcə ənənəvi meyxana deyib pulunu qazanan bir adam deyildi, o, həm də ali təhsilli, mütaliəli gənc idi. Mədəniyyət və İncəsənət Universitetini bitirmişdi. Klassik ədəbiyyatı əxz edərək oxumuşdu. O, gecənin bir aləmində “palatka toyu”nda elə misra deyirdi ki, əsl sənətə qiymət verən gənclər əsəbindən onu söyürdülər. Belə bir misranı mağar toyunda xərcləmək israfçılıq deyildimi?
Vüqar ömrünü də mağarlarda qiymətli bir misra kimi xərclədi.
Çox kədərli taledir... XXI əsrdə misraları hələ meyxana hafizlərinin dilindədir, demək olar ki, yazılı mətni yoxdur. Hətta bu yazını yazanda bir beytini dəqiqləşdirmək üçün axtarış etdim, izləmə sayı milyonu keçən həmin meyxana videosunu dinləyən heç bir adam onun beytini yazıya çevirməyib. Vüqarı öldürən kütlə budur. Ani, bədahətən gələn alqışlar, sonra unutqanlıq...
Meyxana sevənlər və meyxanaçılar yaxşı bilir ki, bu bədahət sənəti olduğundan bənddə deyilən ilk 2-3 misraya çox da önəm verilmir, əsas rədifə uyğun dediyin sonuncu, 4-cü misradır. Lakin Vüqar demək olar ki, bütün misralarının üstündə zərgər dəqiqliyi ilə işləyən, meyxanada belə adətən bəhrdən çıxmayan şair idi. (Bu məqama xüsusi diqqət göstərən digər şair Pünhan Əzimlidir - Alatava). Məsələn, məclislərin birində, Vüqarın 4-5 bənd dedikdən sonra dilinə gətirdiyi misralara diqqət edək:
Binəva ruhumu cism içrə qərib etdi xuda
Ona tək eşqi-Yədullahı təbib etdi xuda
Ona bir rütbeyi-əlanı nəsib etdi xuda
O nə Musaya düşübdür, nə də İsaya düşüb.
Dəli könlüm yenə divanədi, sevdaya düşüb.
Elə bil, göz yaşımın qətrəsi dəryaya düşüb.
Bu gün həmin gecəyə - 2010-cu ilə boylansaq, yəqin, hər kəsin öz qənaəti formalaşacaq. 32 yaşında bizdən ayrılan meyxanaçı üçün “kaş elə həmin gün meyxananı buraxaydı” deyənlər də olacaq. Ancaq problem onun meyxananı buraxmasında deyildi, bu halda o ən yaxşı halda fərdini xilas edəcəkdi. Eyni zamanda, Vüqar Biləcərili olmayacaqdı. Bəlkə də elə 2010-cu ildə “öləcəkdi”. Bu problem meyxana mühiti, meyxanasevərlərin verdiyi məşhurluğun nəticə ilə adekvat olmamağındadır.
Ölkəmizdə olan əksər yaradıcı sahələr kimi bu sahədə də lazımı mexanizm yoxdur, ən yaxşı halda dövr edən bir qanlı çarx var, qəhrəmanlarına cəmi bir dövrə səyahət qıyan bir çarx... Onları yerdən götürür, ən uca nöqtəyə qaldırır və ikinci dövrəyə başlamadan sıxıb sümüklərini qırır.
Vüqar qəzəlləri və çoxbəhrli meyxanaları ilə bu sahəyə nə qədər qüdrət qatdısa da, sonda ölümü ilə cəmiyyətin meyxana və meyxanaçılar haqqında gəldiyi qaramat qənaətə öz arzuolunmaz töhfəsini verdi.
Təəssüf...
O qurbanlardan biri idi...
Çağdaş meyxanada adını çəkə biləcəyimiz barmaqsayı sənətkarlardan ikisinin aqibəti eyni cür oldu: Aydın Xırdalanlı öldü, bir il sonra Vüqar Biləcərilini itirdik.
Qulaqlara qurğuşun, bu qanlı zəncirin növbəti halqasını da nişan verənlər çoxdur. Amma biz ümid edirik ki, heç olmasa 32 yaşlı həmkarlarının düşdüyü bu dalan, nakam ölüm ətrafındakılara arzuolunmaz həqiqəti anladar. Kulis.az
Məhz əfsanəvi aktyor Rasim Balayev kimi sənətkarlara görə 1970-1980-ci illəri Sovet Kinosunun Qızıl Dövrü hesab edirlər.
"Baku” jurnalının baş redaktoru Leyla Əliyeva ilə görkəmli aktyor Rasim Balayev filmlər və kitablar, ailə və yaradıcılıq, keçmiş və gələcək haqda söhbət edib. Amma mövzudan asılı olmayaraq, söhbətin qayəsini sevgi təşkil edir.
Hər bir nəslin öz mədəniyyət kodu var. Amma müxtəlif yaşlı, fərqli dünyagörüşlü insanları birləşdirən unikal mədəniyyət kodları da mövcuddur. Rasim Balyayevin rolları, xüsusilə də onun Nəsimi obrazı belə kodlardandır.
"Ölkə.Az" sözügedən müsahibəni təqdim edir.
Leyla Əliyeva: Aktyor olmaq qərarına nə zaman gəldiniz?
Rasim Balayev:Mən Ağsu şəhəri yaxınlığındakı kəndlərdən birində böyümüşəm. Evimizdə televizor yox idi deyə, tez-tez kinoteatra gedirdim. Artıq o zamanlardan filmlərə aktyor mövqeyindən yanaşırdım: bu və ya digər rolu necə oynayacağımı düşünürdüm. Sonra dram dərnəyinə yazıldım. Məktəbdə böyük tənəffüs vaxtı şeyir deməyə başladım. Deyirdilər ki, pis alınmır. Beləliklə, aktyor olmaq istəyim məqsədə çevrildi. Onu da deyim ki, valideynlərim bu qərarımı dərhal qəbul etmədilər.
Leyla Əliyeva: Bəs onlar hansı peşənin sahibi olmağınızı istəyirdilər?
Rasim Balayev:Anam həkim, atam isə tarixçi olmağımı istəyirdi. Xoşbəxtlikdən, Teatr İnstitutunda imtahanlar iyulda başlayırdı, digər ali məktəblərdə isə avqustda. Mən Teatr İnstitutuna qəbul olunmaq üçün Bakıya gələndə valideynlərim imtahanlardan kəsilib, avqustda "normal” ali məktəbə qəbul olunacağıma umidli idilər. Amma onların istəyinə rəğmən müsabiqədən keçdim. Valideynlərim özlərini sevinən kimi göstərsələr də, əslində belə olmadığı aşkar sezilirdi. Yalnız tələbə vaxtı televiziyada şeyir deməyə başlayanda valideynlərim həqiqətən mənə görə sevindilər.
Leyla Əliyeva: Siz dahi Nəsimini oynamısınız. Bu rol sizə təklif olunanda necə reaksiya vermişdiniz?
Rasim Balayev:1973-cü ildə Heydər Əliyev Nəsiminin 600 illiyinin qeyd edilməsi ilə bağlı sərəncam verdi. Şairə həsr olunmuş çox sayda kitab və tablo meydana gəldi. Əlamətdar günə qədər bədii film çəkməyi də qərarlaşdırdılar. Eşitmişdim ki, Nəsimi rolu tanınmış aktyorlardan birinə qismət olacaq. Odur ki, ssenarini mənə verəndə açıb oxumadım da. Mən həmin vaxt xəstəxanada yatırdım. Çox guman ki, depressiya səbəbi ilə yaranan mədə xorasından müalicə olunurdum.
Leyla Əliyeva: Uğursuzluq zolağına düşmüşdünüz?
Rasim Balayev:Bəli, çox ağır mərhələ idi. Bundan iki il əvvəl atam dünyadan köçmüşdü. O, sağlam, həyat dolu bir insan idi. Ölümü qəfil oldu, infarktdan dünyasını dəyişdi. Onunla vidalaşmağa çatdırmadım. Atamın ölümü elə gözlənilməz oldu ki, uzun müddət şokdan çıxa bilmədim, çox ağrılı idi. İşim də getmirdi: kinogenik olmadığımı səbəb gətirərək məni bir neçə dəfə filmlərə çəkməkdən imtina etmişdilər. Bu məni tamam ruhdan salmışdı.
Odur ki, rejissor Həsən Seyidbəyli məni sınaq çəkilişlərinə dəvət edəndə bunun adi bir rəsmiyyət olduğuna əmin idim. Cavab verdim ki, əlbəttə, rol maraqlıdır, amma başqa bir aktyor tapsalar, daha yaxşı olar. Çünki mənim ömrümə az qalıb.
Ertəsi gün palatamın qarşısında həkim izdihamı yaranmışdı. 50 nəfərə yaxın həkim vardı, hər biri də məni müayinə etmək istəyirdi. Bu məni çox qorxutdu. Düşündüm ki, doğrudan da həyatımın sonudur. Həkimimdən soruşdum ki, bunlar niyə gəliblər? O isə cavab verdi ki, bilmirəm, əslinə qalsa, vəziyyətin o qəddər də ağır deyil. Az sonra məlum oldu ki, rejissor Səhiyyə Nazirindən konsilium çağırmağı xahiş edib. Bilmək istəyirmiş ki, mənimlə işləmək mümkün olacaq, ya həqiqətən başqa aktyor axtarmaq lazımdır.
Məni əsas rola təsdiq edən Həsən Seyidbəyli Mərdəkan sanatoriyasında dincəlib müalicə almağım üçün "putyovka” təşkil etdi. Orada hər səhər müxtəlif müalicəvi prosedurlardan keçirdim, sonra isə avtobusa əyləşib məşqə yollanırdım. İki aydan sonra isə çəkilişlərə başladıq.
Leyla Əliyeva: Necə düşünürsünüz, mürəkkəb emosional vəziyyətiniz obraza maksimum dərəcədə yaxınlaşmağınıza təsir etdi?
Rasim Balayev:Hər şey üst-üstə gəldi. Sonradan bildim ki, çəkilişləri kurasiya edən dövlət komissiyası Seyidbəylinin əsas rolu təcrübəsiz aktyora həvalə etmək qərarını dəstəkləmirmiş. Ona deyirmişlər ki, bu rolu tanınmış, təcrübəli aktyora həvalə edin. Eksperiment aparmaq həvəsinizi isə başqa filmlərdə gerçəkləşdirin. Amma Həsənin mənim simamdan xoşu gəlmişdi. O mənimlə Nəsimi, ya da Nəsiminin özü üçün yaratdığı obrazı arasında oxşarlıq görürdü. O, istəyirdi ki, tamaşaçılar məni məhz Nəsimi kimi tanıyıb qəbul etsinlər, tanınmış aktyor olmamağım isə yalnız məsələnin xeyrinə idi.
Təəccüblü olan bilirsiniz nədir? Bu vaxtadək işsiz oturmuşdum, çox istəyirdim filmlərə çəkilim. Bu cür vacib filmdə əsas rola təsdiq ediləndən sonra isə canıma qorxu doldu. Nəsimi rolu Hamletin "Olum, ya ölüm?” dilemması kimi qarşımda dayanmışdı. İstənilən digər filmdə nəzəri cəhətdən səhvə yol vermək haqqım olsa da, bu filmdə belə bir haqqım yox idi! "Nəsimi”də ən xırda yanlışımı bütün Azərbaycan sezərdi. Ya rolumu çox yaxşı oynamalı, ya da sənətdən getməli idim.
Leyla Əliyeva: Yəqin, çəkilişlər başlayanda qorxu hissi itdi?
Rasim Balayev:Bəli, çəkilməyə başlayan kimi tamamilə sağaldım. Çəkiliş vaxtı bütün ağrılarımı unudurdum. Mənimlə çox sevdiyim sənətkarlar çəkilirdi. Xalq artisti İsmayıl Osmanlı və əməkdar artist Səməndər Rzayev. Onlarla birgə iki ay ərzində əsas səhnələri təhlil etmişdik, bu adamlar mənə çox dəstək olmuşdu.
Leyla Əliyeva: Sizin üçün öyrənmək asan idi?
Rasim Balayev: Bəli. Mən kifayət qədər müşahidəçi insanam və özümü dərk edən gündən peşəmdə mənə gərək ola biləcək hər şeyi yadda saxlamışam. Xaricdə olanda hətta quşları da müşahidə edirəm. Bizim quşlara bənzəyirlərmi, onlar kimi cəh-cəh vururlarmı?
Dublyaj zamanı da məndən təcrübəli həmkarlarımı müşahidə edirdim, hər birindən nəsə öyrənirdim. İndi aktyorlar rollarını studiyada tək-tək səsləndirir, əvvəllər isə eyni səhnədə iştirak edən bütün aktyorlar rollarını bir yerdə səsləndirirdi.
Leyla Əliyeva: Yeri gəlmişkən, dublyaj haqqında. "Nəsimi”nin rus dilli versiyasında Sizi səsləndirən Vyaçeslav Tixonov obrazı müəyyən mənada özününküləşdirib. Sizə elə gəlmirmi ki, bunu etməklə O, rolunuzun müştərək müəllifinə çevrilib?
Rasim Balayev: Bəli, O bunu böyük ustalıqla edib. Təəssüf ki, "Nəsimi”nin Moskvadakı səsləndirilməsində iştirak etməmişəm. Amma onunla bağlı bir olaydan xəbərim var. Əvvəlcə Tixonov vaxt qıtlığına görə dublyajdan imtina edib. O zaman "Baharın 17 anı” filminin çəkilişləri hələ bitməmişdi. Amma filmə baxdıqdan sonra işin öz qrafikinə uyğunlaşdırılması şərtilə razılaşıb. Belə də ediblər, filmi gecələr səsləndiriblər. O zaman Tixonovla görüşə bilməsəm də, müəyyən müddət sonra Yaltada aparılan çəkilişlər vaxtı onunla ünsiyyət qurmaq qismətim oldu. Biz restoranda şam edirdik. Tixonov da öz tanışları ilə ora gəldi. Mən hörmət əlaməti olaraq onların masasına şampan şərabı yolladım və xahiş etdim ki, sovqatın kimdən olduğunu deməsinlər. Amma Tixonov inad etdiyindən ofisiant məcburən məni göstərdi. Beləcə, Vyaçeslav Vasilyeviçlə tanış olub söhbətləşdik. Mən gözəl dublyaja görə ona təşəkkür etdim, o isə sonadək inanmadı ki, Nəsimi mənim ilk ciddi rolum idi.
Leyla Əliyeva: "Nəsimi”dən sonra siz necə deyərlər, "gecə yatıb səhər məşhur oyandınız”. Şöhrət həyatınızı necə dəyişdirdi?
Rasim Balayev: Mən dəfələrlə şöhrətin yaxşı aktyorları necə məhv etdiyinin şahidi olmuşdum. Xoşbəxtlikdən, mən "ulduz xəstəliyi”nə yoluxmadım, hərçənd, bu o qədər də asan olmadı. Məni küçədə tanıyırdılar, Rasim deyil, Nəsimi deyə çağırırdılar. O vaxtkı filmlər indikilərdən qat-qat uzun ömürlü idi. Əvvəlcə onları bir neçə il kinoteatrlarda nümayiş etdirirdilər, sonra isə mütəmadi olaraq televiziya ilə yayımlayırdılar. "Nizami” kinoteatrının direktoru mənə danışırdı ki, düz bir ay "Nəsimi” filminə baxmaq istəyənlərin ardı arası kəsilməyib.
Pərəstişkarlarım məndən avtoqraf almaq istəyəndə qürurla yanaşı, məsuliyyət də hiss edirdim. Hər zaman təvazökarlığımı qorumağa çalışmışam. Elə indi də, təcrübəmə baxmayaraq, hər dəfə çəkiliş meydanına çıxanda həyəcanlanıram. Rejissoru diqqətlə dinləyirəm, hansısa ideyam meydana gələndə, hörmətlə xəbər alıram ki, onlar üzərində işləmək olar, ya yox.
Gənc rejissorlara: "Sən hələ uşaqsan, mənə nə öyrədə bilərsən? Mən necə istəyirəmsə, elə də olacaq!”,- deyən həmkarlarımı görəndə məyus oluram. "Ulduz xəstəliyi” aktyorun imkanlarını çox məhdudlaşdırır.
Leyla Əliyeva: Qadınlar sizi sevir, Azərbaycanda sizə pərəstiş edən bir neçə nəsil qadın var. Bəs Siz qadınları anlayırsınız? Onların nə istədiyini bilirsiniz?
Rasim Balayev:Qadınlar heyranedicidirlər, amma pərəstişkar diqqəti heç də "ulduz xəstəliyi”ndən az təhlükəli olmadı. Buna gərə də həyatda asanlıqla özünü itirə bilərsən. Yaxşı ki, tez evlənmişdim və "Nəsimi” ekranlara çıxanda artıq iki oğul atası idim. Məhz ailəm məni bir çox səhvlər etməkdən çəkindirdi. Həmişə hesab etmişəm ki, ailə qurmusansa, ona sadiq olmalısan.
Ola bilsin, hansısa məqamlarda kiməsə aşiq olmuşam, amma dərhal xatırlamışam ki, evliyəm və yaxınlarımı xoşbəxt etmək, oğullarımı ləyaqətli insan kimi yetişdirmək həyatımın ən vacib vəzifəsidir. Əvvəllər xanımım tipoqrafiyada işləyirdi. Amma mən yaxşı qazanmağa başlayandan sonra ona təklif etdim ki, işdən çıxıb rahat övladlarımızla məşğul olsun. Mən özüm övladlarıma istədiyim qədər vaxt ayıra bilmirdim, çünki daima çəkilişlərdə olurdum. Amma işimin çox olsa da, dünyanın hansı guşəsində olmağımdan asılı olmayaraq, hər gün evə zəng vururdum. Bəs qadınlar nə istəyir? Bütün insanların istədiyini. Hörmət, nəzakət, mehriban münasibət. Amma təbii ki, Sizinlə ünsiyyətdə xüsusi zərifliyə ehtiyac var, axı Siz incə varlıqsız.
Leyla Əliyeva: Həyatınızda elə məqamlar olub ki, həqiqət naminə böyük risklərə getmisiniz?
Rasim Balayev:Olub. Təbii ki, mən ideal insan deyiləm, amma həyatım boyu özümə xəyanət etməməyə çalışmışam. Bəzən bu mövqeyim mənə ziyan vurub. Amma ruhdan düşmürdüm, özümə deyirdim ki, həyatda hər şey ola bilər. Yanlışlarım da olurdu - dediyim kimi, ideal biri deyiləm. Amma Tanrıya şükür, düzəlməsi mümkün olmayan səhvlərim olmayıb.
Leyla Əliyeva: Həyatda kimi özünüzə ustad, məsləhətçi hesab edirsiniz?
Rasim Balayev: Gəncliyimdə valideynlərim mənə yol göstərirdi. İndi isə özüm ata və babayam. Övladlarıma, nəvələrimə məsləhət verirəm. Onları dürüst, məsuliyyətli olmağa, ləyaqətlə yaşamağa çağırıram. Hesab edirəm ki, ləyaqətli həyat xoşbəxtliyin bünövrələrindən biridir və istəyirəm ki, övladlarımla nəvələrim ləyaqətli ömür sürsünlər.
Leyla Əliyeva: Necə babasınız?
Rasim Balayev: Hər iki qız nəvəmi çox istəyirəm! Oğlanlarım balaca olanda onları da çox istəyirdim, amma onlara qarşı həddən artıq sərt davranırdım. Hərdən hətta məndən qorxurdular da. Onları sözsüz bir baxışla məzəmmət edə bilərdim. Yeri gəlmişkən, indiyədək bəzi söhbətlərimiz sözsüz baş tutur.
Onu deyirdim axı, oğlanlarım balaca olanda işimin çoxluğundan onlara istədiyim qədər vaxt ayıra, sevgimi yetərincə ifadə edə bilmirdim. Nəvələrimlə isə bunun tam əksidir. Bütün sevgimi, diqqətimi, boş vaxtımı onlara sərf edirəm. Nəvələrimdən biri artıq tələbədir, digəri isə hələ məktəbdə oxuyur. Amma hər ikisi bilir ki, dərslərindən yaxşı qiymət alsalar, babaları onları hədiyyəsiz qoymayacaq. İndi onların ataları mənə deyir: "Qızlarımızı ərköyün eləmə”. Mənsə onlara cavab verirəm: ” Öz işlərinizlə məşğul olun, imkan verin nəvələrimlə ünsiyyətdən zövq alım.”
Leyla Əliyeva: Siz daha çox optimistsiniz, ya sərt realist?
Rasim Balayev:Baxır vəziyyətə. Xarakterimdə nikbinlik də var, bədbinlik də. Mən istənilən məsələyə ehtiyatla yanaşıram. Görünür, buna görədir ki, çox nadir hallarda işim alınmır.
Leyla Əliyeva: Maraqlıdır, illər keçdikcə Nəsiminin poeziyasına münasibətiniz dəyişibmi?
Rasim Balayev:Böyük ədəbiyyatda bütün həyatın boyu öyrənə biləcəyin dərin mənalar yatır. Kitablar bir növ mənimlə birgə böyüyüb. Gənclik illərində oxuduğum əsərlərin daha çox qatı, hərfi mənası mənim üçün səthi açılırdı. İllər keçdikcə isə həmin kitabları təkrar oxuyaraq daxilən zənginləşməyə başladım. Əminəm ki, Nəsiminin, Puşkinin, Dostoyevskinin, eləcə də digər Azərbaycan və dünya klassiklərinin əsərləri səni bütün həyatın boyu müşayət etməlidir. Ədəbiyyatı çox sevirəm. Aktyor olmasa idim, çox guman ki, radioda şeir oxumağa gedərdim. İllər öncə BBC radiosu üçün Cek Londonun, rus və Azərbaycan klassiklərinin əsərlərini oxuyurdum və bu məşğuliyyəti çox bəyənirdim!
Leyla Əliyeva: Bəs hansı musiqini sevirsiniz?
Rasim Balayev:Keçmişdə bazar günləri günorta saat 1-dən 2-dək radioda muğam saatı verilirdi. Mən bu musiqinin, eləcə də Rəşid Behbudovun, Şövkət Ələkbərovanın, Rübabə Muradovanın ifa etdiyi mahnıların sədaları altında böyümüşəm. Sonralar isə Vaqif Mustafazadənin sayəsində özümçün cazı kəşf etdim. Onun cazla muğamın sintezindən yaranan musiqi əsərləri ruhumu oxşadı. Operanı da sevirəm. Özümü opera sənətinin bilicisi hesab etmirəm, amma Yusif Eyvazovla Anna Netrebkonun ifasının dahi ifa olduğuna əminəm.
Leyla Əliyeva: Siz kinodramaturq və rejissor Maqsud İbrahimbəyovla tanış idiniz. Onunla bağlı ən yaddaqalan xatirələrinizi eşitmək xoş olardı.
Rasim Balayev:Onunla çox səmimi münasibətimiz vardı. O, məndən bir neçə yaş böyük idi. Biz tez-tez görüşürdük, sənət, həyat, ümumiyyətlə hər şey haqda söhbət edirdik. Azərbaycanın Zadəganları Cəmiyyətinin üzvlük şəhadətnaməsini mənə məhz o təqdim etmişdi. Maqsud İbrahimbəyov çox istedadlı dramaturq və gözəl insan idi. Onunla ünsiyyətdə olarkən ondan öyrənirdim. Mən ümumiyyətlə ağıllı, qeyri-adi insanlarla ünsiyyət qurub onlardan yeni nəsə öyrənməyi xoşlayıram.
Leyla Əliyeva: Müasir Azərbaycan kinematoqrafına nə arzu edərdiniz?
Rasim Balayev:Yaxın keçmişdə milli kinematoqraf ağır günlərini yaşayırdı, amma Prezidentimiz bu problemləri həll etmək üçün əlindən gələni etdi. Kino xadimlərinin borcu da bu qayğı və dəstəkdən səmərəli istifadə edərək ölkəmizin dünyadakı obrazının formalaşmasına öz töhfəsini verməkdir.
Leyla Əliyeva: Bəs insanlıq və dünya ilə bağlı nə kimi arzularınız var?
Rasim Balayev:Bilirsiniz ki, dünyada müharibələr səngimək bilmir, günahsız insanların qanı tökülür. İstəyirəm, planetimiz qan-qadadan uzaq olsun, insanlar bir-birinə hörmətlə yanaşsın, anlasınlar ki, bu dünyada əbədi heç nə yoxdur. Heç birimiz əbədi yaşamayacağıq. Ölməz Rəşid Behbudovun ifasında sevə-sevə dinlədiyimiz, unudulmaz Cabir Novruzun sözlərinə yazılmış mahnıda deyildiyi kimi, tələsin adamlar, əldən tutmağa, fəqət ev yıxmaqda qalın geridə. Düşünürəm ki, dünyada haqsızlıq olmasa dünyamız çiçəklənər, həyatımız gözəlləşər. Kinematoqraf və digər sənət növləri insanları xoşbəxt etməyə borcludurlar. Sənət əsərləri mayak rolunu oynamalıdırlar.
Leyla Əliyeva: Bəs bilirsiniz mənim ən böyük arzum nədir? İstəyirəm, dünyada yaradıcılıq mümkün qədər çox olsun. Çünki yaradıcılıq zamana sığmır və dünyanı daha da gözəlləşdirir. Yaradıcılıq qəlbdən gəlir, yaradıcı insanlar dünyaya hamıdan çox təsir edir. İstəyirəm, dünyada yaradıcılıqla məşğul olan uşaqların sayı durmadan artsın. Əminəm ki, belə də olacaq. İnşallah!
Rasim Balayev:İnşallah. Sizə də Allahdan uğurlar diləyirəm.
Leyla Əliyeva: Mən də sizə.
QISA TƏRCÜMEYİ-HAL
Respublikanın Xalq Artisti və Dövlət Mükafatı Laureatı Rasim Balayev 1948-ci ilin 8 avqustunda Azərbaycanın Ağsu rayonunda anadan olub. 1969-cu ildə o vaxtkı Mirzəağa Əliyev adına Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutunu bitirib. Rasim Balayevin ən yaddaqalan və parlaq rollarından biri 1973-cü ildə ekranlara çıxan "Nəsimi” filmindəki Nəsimi obrazıdır. Tamaşaçılar onu həmçinin "Babək”, İstintaq” və digər filmlərdəki obrazlarına görə tanıyıb, sevir.
Rasim Balayev Azərbaycan kinosu qarşısındakı xidmətlərinə görə dəfələrlə ordenlərlə təltif edilib.
Xalq artisti Murad Dadaşovun rəhbərlik etdiyi “Xəzər” TV-də bir neçə dəyişiklik baş tutub.
Bəzi tanınmış teleaparıcıların kanaldakı fəaliyyətinə son verilib.
Onlardan biri Zaur Kamaldır. Zaur bundan sonra “Xəzər”in nəzdində fəaliyyət göstərən “Dalğa” TV-də tamaşaçıların görüşünə gələcək.
Mart ayından aparıcısı olduğu veriliş bağlanan prodüser Tarix Əliyev də (Tolik) yeni mövsümdən “Dalğa” TV-də efirə çıxacaq.
“Xəzər”in efirindən qaldırılan digər bir layihə isə aşpaz Ağakərim Əbülfəzoğlunun “Anamın yeməyindən yoxdur” proqramıdır. Bu veriliş də “Dalğa” TV-də yayıma başlayacaq. axşam.az
Fitnes müəllimi - idmançı Kamil Zeynallı sosial şəbəkədə maşın yarışması keçirir.
"Ölkə.Az" xəbər verir ki, idmançı paylaşdığı videoda qalibləri gözləyən hədiyyələr barədə danışıb. Onun sözlərinə görə, yarışmanın qalibinə 2006-cı ilin "Range Rover" markalı avtomobili hədiyyə ediləcək. Digər yerlərin sahibləri isə mobil telefon və bahalı noutbuk qazanacaqlar.
